Башҡорттоң өс туйы була: тыуғанда, өйләнгәндә, әхирәткә күскәндә, тиҙәр. Шулай ҙа, ғаилә ҡороуҙоң 10, 25, 30, 50,60 ... йыллыҡтарын байрам итеүҙең бер зыяны ла юҡ.
Бер-береһен яратып, ихтирам итеп, һаҡлап-ҡәҙерләп торған парҙар балаларына ғына түгел, тыуған-ырыуына, таныштарына өлгө булып тора.
Беҙҙең районда ла алтын, зөбәржәт, гәүһәр туйҙарын билдәләгән парҙар байтаҡ ҡына. Тормоштоң барлыҡ ауырлыҡтарын бергә күтәргән, ваҡыт һынауын лайыҡлы үткән был инәй-бабайҙар хаҡында гәзитебеҙ биттәрендә йыш яҙабыҙ. Уларҙың тормош юлын байҡағанда шул күҙгә ташлана: был парҙар “берең ут булғанда, икенсең һыу бул”, “ирҙе ир иткән дә – ҡатын, хур иткән дә - ҡатын”, “ҡатынды мунса ташы иткән дә – ир, йөҙөк ҡашы иткән -ир” тигән хәҡиҡәтте тотоп йәшәгәндәр.