Мостай Кәрим. ҠОШТАР ОСОРАМ

Мостай Кәрим. ҠОШТАР ОСОРАМ Ваҡ мәшәҡәт, ығы-зығы тамам, Бар эшемдең сыҡтым осона. Шуға күрә бөгөн таңдан алып Күкрәгемдән ҡоштар осорам. Аҡлыҡ, хаҡлыҡ өсөн көрәшселәр! Тәү бүләгем һеҙгә, ҡарағыҙ: Ҡанаттарын ғорур ҡаға-ҡаға Күтәрелде күккә ҡарағош. Юлдағылар! Һеҙгә ебәрәмен Ел-дауылдар үтер торнаны. Сирлеләрем, кәкүк осорам һеҙгә – Оҙаҡ-оҙаҡ саҡыра торғанын. Сығып осто ярһыу бер һандуғас, Ғашиҡтарым, һеҙҙең өлөшкә. Көткәндәргә – аҡ күгәрсен килер, Яңы өмөт өҫтәп өмөткә. Хыялыйҙар, сая һәм йыуаштар! Һәммәгеҙгә тейер ҡошом бар. Ғәмһеҙҙәргә генә һис нәмә юҡ – Әйҙә улар ҡошһоҙ торһондар. Ығы-зығы, ваҡ мәшәҡәт тамам, Бар эшемдең сыҡтым осона. Шуға күрә һәр көн таңдан алып Күкрәгемдән ҡоштар осорам. 1970