Үтә ныҡлап ҡартайылды инде,
Йәштәштәр ҙә ҡалды бик һирәк.
Тамырҙары ҡороп, һынып бөткән,
Әйтерһең дә торған аҡ тирәк.
Хыялдарым һыуҙай ташып тормай,
Һиҫкәндереп хәтер осомдо.
Уҙған юлдар бөгөнгөләй иҫтә,
Йылдар ҡартаймайҙар – хәтерҙә.
Барыһы ла хәҙер иҫкә төшә
Һүҙҙәр күп инде ул әйтергә.
Тик шулай ҙа, донъя һаман матур!
Уның биҙәктәрен кем ҡуйған?
“Һаман биҙмәнеңме?” – тип әйтмәгеҙ,
Яҡты донъяларҙан кем туйған...