Әңгәмәсең кем?

Берәй кеше менән һөйләшкәндә иғтибар иткәнегеҙ барҙыр әле: йә танауын тырнай, йә устарын ыуалай, ҡулдарына урын таба алмай аҙаплана, ҡарашын ситкә йәшерә. Психологтар билдәләүенсә, ошо тәүге ҡарашҡа әллә ни мөһим булмаған ым-ишаралар кемдең кем икәнлеген асып бирә лә инде. Мәҫәлән, әңгәмәләшегеҙ һөйләшкәндй устарын өҫкә ҡаратып, асыҡ итеп тота икән – был уның асыҡ, алсаҡ кеше булыуын күрһәтә. Әгәр үҙе лә һиҙмәҫтән танауына ҡағыла йә тырнай икән – ул һеҙгә ышанмай. Ҡулдарын ҡайҙа ҡуйырға белмәй йонсоһа йә усында нимәлер уйната икән – нимәгәлер борсола, ояла. Баштың төрлө өлөшөнә ҡағылыу – әңгәмәсе өсөн оялыу. Устарын йомарлау – асыу билдәһе. Әгәр ҡаршығыҙҙа торған кеше һеҙҙең менән әңгәмә ваҡытында өҫтөндәге сүп-сарҙы һыпыра йә итәктәрен рәтләй икән – һеҙҙең һүҙҙәрҙәнурын тапмай ыуалана, үҙендә ҡалдырмаҫ өсөн кемгәлер еткерергә теләй. Күҙ ҡабаҡтарына ҡағылыу – шикләнеүҙе белдерә. Эйәккә ҡағылыу – һығымта яһау. Әгәр ҙә әңгәмәләшегеҙ һеҙ һөйләгәндә башын ситкә һалып тыңлай икән – иғтибарлы булыуын күрһәтә. Ә бына һеҙ һөйләгәндә ситкә ҡарағандар –хәйләкәр, алдаҡсы һәм аҫтыртын кешеләр. Һөйләшкәндә ике ҡул менән өҫтәлгә таяныу - һөйләшеүҙән ҡасырға теләү йәки әңгәмәләш менән уртаҡ тел таба алмауҙы сағылдыра. Бармаҡтарҙы бер-береһенә һалып, ыуаланыу – әңгәмәләш тураһында тыуған насар уйҙарҙан арынырға теләү. Ҡулдарҙы, аяҡтарҙы бер-береһенә һалыу – әңгәмәләштән һаҡланыуҙы күрһәтә. Шулай итеп, иғтибарлы булһағыҙ, алдығыҙҙа кем торғанын асыҡ тойорһоғоҙ.